Маргариткелех - Маргаритки
В велдл байм тайхл,
Дорт зайнен геваксн
Маргариткелех, елент ун клейн,
Ви клейнинке зунен мит вайсинке штрален
Мит вайсинке тра-ла-ла-ла
Геганген из Хавеле штил ун фархолемт,
Цулозн ди голд-блонде цер,
Дос хелзл антблойзт ун гемурмелт гезанген,
А лиделе: тра-ла-ла-ла
До кумт ир анткегн бохер а шварцер
Мит локн мит шварце, вы пэх,
Ер фламт мит ди ойген ун энтферт ир лустик,
Ун энтферт ир: тра-ла-ла-ла
- Вос зухсту до, мейдл,
Вос хосту фарлорен?
Вос вилсту гефинен ин гроз?
- Их зух маргариткес,- фарройтлт зих Хаве,
Фарройтлт зих, тра-ла-ла-ла
- Ду зухст нох? Ун их хоб шойн таке гефунен
Ди шенсте маргаритке ин валд,
А маргаритке мит цер ун мит ойгн сапфирен,
Мит ойгелекс, тра-ла-ла-ла
- О лоз мих, мег тор ништ, ди маме, зогт, м'тор ништ,
Майн маме из алт ун бейз
Ву маме? Вос маме? До зайнен нор беймер,
Нор беймелех, тра-ла-ла-ла
- Мен зет - кейнер зет ништ,- мен херт - кейнер херт ништ
Дос велдл из влинд ун гедихт
Умарем мих, зисе, ду зест, их вин руик,
Их кус дих нор - тра-ла-ла-ла
Ди зун из фарганген, дер бохер фаршвунден,
Ун Хавеле зицт нох ин валд
Зи кукт ин дервайтенс ун мурмелт фархолемт
Дос лиделе: тра-ла-ла-ла
מארגאריטקעלעך
Автор: Zalman Shneur
מאת: זלמן שניאור פורסם
אין וועלדעל בײַם טײַכל, דאָרט זענען געוואַקסן
מאַרגאַריטקעלעך, עלנט און קליין –
ווי קליינינקע זונען, מיט ווײַסינקע שטראַלן,
מיט ווײַסינקע טראַ-לאַ-לאַ-לאַ.
געגאַנגען איז חווהלע שטיל און פֿאַרחלומט,
צעלאָזן די גאָלד-בלאָנדע צעפּ, -
דאָס העלדזל אַנטבלויזט און געמורמלט- פֿאַרחלומט
דאָס לידעלע טראַ-לאַ-לאַ-לאַ.
דאָ קומט איר אַנטקעגן אַ בחור אַ שוואַרצער,
מיט לאָקן מיט שוואַרצע, ווי פּעך;
ער פֿלאַמט מיט די אויגן און ענטפֿערט איר לוסטיק,
און ענטפֿערט איר: טראַ-לאַ-לאַ-לאַ.
- וואָס זוכסטו דאָ, מיידל ? וואָס האָסטו פֿאַרלוירן ?
וואָס ווילסטו געפֿינען אין גראָז ?
איך זוך מאַרגאַריטקעס, פֿאַררויטלט זיך חווה
פֿאַררויטלט זיך, טראַ-לאַ-לאַ-לאַ.
- דו זוכסט נאָך ? און איך האָב שוין טאַקע געפֿונען
די שענסטע מאַרגאַריטקע אין וואַלד,
אַ מאַרגאַריטקע מיט צעפ און מיט אויגן סאַפֿירן,
מיט אייגעלעך טראַ-לאַ-לאַ-לאַ.
- ניין, כ'האָב שוין מאַרגאַריטקעס, איך האָב זיך פֿאַרגעסן -
איך זוך... דאָ נישט וײַט איז אַ קוואַל...
- דער קוואַל איז געשלאָסן און מיר בלײַבסטו דורשטיק
בײַם קוואַלכעלע טראַ-לאַ-לאַ-לאַ.
- איך וויל גאָרנישט טרינקען. איך זוך מיר אַ שאָטן,
די זון באַקט אַרײַן אַזוי הייס...
- מײַנע האָר זענען שוואַרצער און קילער ווי שאָטנס
אין וועלדעלע - טראַ-לאַ-לאַ-לאַ.
דורשטיק מײַן מיידעלע, מיד איז מײַן קליינינקע,
צי מעג מען זי נעמען בײַם האַנט ?
צי מעג מען זי גלעטן, צי מעג מען זי קושן ?
צי מעג מען נאָר... טראַ-לאַ-לאַ-לאַ.
- אַ, לאָז מיך, מען טאָר נישט, די מאַמע זאָגט מ'טאָר נישט,
מײַן מאַמע איז אַלט און איז בייז,
וווּ מאַמע ? וואָס מאַמע ? דאָ זענען נאָר ביימער,
נאָר ביימעלעך טראַ-לאַ-לאַ-לאַ.
- מען זעט ! - קיינער זעט נישט - מען הערט ! - קיינער הערט נישט,
דאָס וועלדל איז בלינד און געדיכט.
אומאַרעם מיך, זיסע דו זעסט, איך בין רויִק,
- איך קוש דיך נאָר - טראַ-לאַ-לאַ-לאַ-לאַ.
- דו ליבסט מיך ? - איך ליב דיך. - דו שעמסט דיך ? - איך שעם מיך.
טאָ, ליב מיך און שעם דיך און שווײַג.
און זע ווי עס מישן זיך פּעך-שוואַרצע קרויזן
מיט גאָלדענע ... טראַ לאַ-לאַ- לאַ.
די זון איז פֿאַרגאַנגען, דער בחור פֿאַרשוווּנדן,
און חווהלע זיצט נאָך אין וואַלד.
זי קוקט אין דער ווײַטנס און מורמלט פֿאַרחלומט
דאָס לידעלע: טראַ-לאַ-לאַ-לאַ
