Слезы Мельника
דעם מילנערס טרערן
Слова и музыка: Марк Варшавский
אױ װיפֿל יאָרן זענען פֿאַרפֿאָרן
זײַט איך בין אַ מילנער אָט אָ דאָ
די רעדער דרײען זיך, די יאָרן גײען זיך,
איך בין שױן אַלט און גרײַס און גראָ.
ס'איז טעג פֿאַראַנען, כ'װיל מיך דערמאָנען,
צי כ'האָב געהאַט אַ שטיקל גליק.
די רעדער דרײען זיך, די יאָרן גײען זיך,
קײן ענטפֿער איז ניטאָ צוריק.
כ'האָב געהערט זאָגן, מען װעל מיך פֿאַריאָגן,
אַרױס פֿון דאָרף און פֿון דער מיל.
די רעדער דרײען זיך, די יאָרן גײען זיך,
אױ, אָן אַן עק און אָן אַ ציל.
פֿון גליק פֿאַרטריבן, בין איך געסליבן,
אָן װײַב, אָן קינד, אָ דו אַלײן.
די רעדער דרײען זיך, די יאָרן גײען זיך
און עלנט בין איך װי אַ שטײן.
װוּ װעל איך װױנען? װער װעט מיך שױנען?
איך בין שױן אַלט, איך בין שױן מיד.
די די רעדער דרײען זיך, די יאָרן גײען זיך און אױך מיט זײ גײט אױס דער ײִד.
קאַטעגאָריעס: לידערמארק וואַרשאַווסקי
Сколько лет прошло
с тех пор, как я был мельником Вот
колеса крутятся, годы идут,
Я уже старый, большой и седой.
Бывают дни, я хочу напомнить себе,
если мне немного повезло.
Колеса крутятся, годы идут,
ответа не остается.
Я слышал, как сказано:
«Они выгнают меня
из деревни и из мельницы».
Колеса крутятся, годы идут,
да, без конца и без цели.
Движимый счастьем, я спал
без жены, без ребенка, о ты один.
Колеса крутятся, годы идут,
а я одинок, как камень.
Где я буду жить? Кто меня пощадит?
Я уже стар, я уже устал.
Колеса крутятся, годы идут,
и даже с ними еврей уходит.
